Şu
Ankara'ya geleli 4-5 ay oldu ama insanlarına alışamadım gitti.Adamlar
buzdolabından da soğuk arkadaş başlangıçta bilmediğimiz bir yere sorarak gitme
amacıyla danıştığımız tüm insanlar ne hikmetse yeni taşınmış oluyorlar...Tamam
biz taşınalı bir kaç hafta olmuştu da 10 kişiden abartısız 8'i de yeni
taşınmış olabilir mi? Böyle bir tesadüf mümkün mü?? Herhalde Ankara'nın türlü
insanı olduğundan insanlar pek yanaşmıyorlar diye düşünerek çok da üstünde
durmadım. Ama geçenlerde dershanenin kantininde bizimkileri bekliyorum.Bu arada
da yemek yiyorum ben gidince de arkadaşlarım gelecekler yemek yiyecekler. Neyse
ben tek başıma beklerken bir grup kız gelip lönkkk diye benim oturduğum masaya
oturmasın mı???? Yahu insanlarda medeniyet kalmamış.Hayır işin garibi bu
münasebetsiz insanlar üniversite bitirmiş, bir takım yaşantılar geçirmiş
kendince ve iş hayatına atılıp öğrencilerine ÖRNEK olacak insanlar!!! Tamam
masa benim masam değil izin almasınlar.Hem ben kimim ki oturabilir miyiz
diyecekler...Ama madem oturuyorsun bir afiyet olsun de dimi ? Onu da geçtim bir
bak yüzüme bir tebessüm et ya..Vallahi düşündükçe sinir oluyorum...Derken
bizimkiler geldi neyse ki şanslarına boş masa varmış onlar oraya geçti, benimde
yemeğim bitmişti tepsimi alırken masadan gözlerinin taaa... içine bakarak
afiyet olsun dedim ve kendimce bir zafer elde ettim (kendimce mutlu oldum
işte). :):) Bu tarz insanlar karşıma çıktıkça Ankara'yı sevmem,Ankara'ya
alışmam söz konusu olamayacak sanıyorum.Sanki Ankara'mı nezaketsiz samimiyetsiz?Ama
işte o insanları Ankara kendi içinde barındırıyor ya kurunun yanında yaşı da
yakıyorum..Fakat ben yine çok genelleme yapmayacağım.Çünkü sınıfımda çok
sevdiğim tatlı bir arkadaşım oldu.Hem de Ankaralı:)
Bu paylaşımımın kıssadan
hissesi atalarımız harbi büyük adamlar...Gerçekten okumakla adam olunmuyormuş:)
0 yorum:
Yorum Gönder