SAMİMİYETİ KAYBETTİM BULAMIYORUM:(

        Deniz, kum, güneş...Çokça uzun zaman sonra hevesle anlatabileceğim, fotoğraflarına bakmaya doyamayacağım, belki de ailemle geçireceğim en neşeli tatil olabilirdi  ama olamadı...Yine deniz, kum, güneş...yine gülümsüyor şakalar yapabiliyorum belki ama sol yanım yine buruk...Tam öğrendim artık insanların beni üzmesini engellemeyi, temizledim kalbimi kıranları hayatımdan eledim derken bu sefer hayat bana hiç beklemediğim bir yerden koca bir şaplağı indirdi!!!Bunu gerçekten beklemiyordum...aslında bu noktaya varabileceği işin aklımdan geçmiyor içimden bir ses bu böyle kötü olacak demiyor değildi.Ancak ben konduramadım işte..Herkez olurdu ama o bana bunu yapamazdı...Belki biyerde ben yanlış yapmıştım, belki tanıyamamştım, belki de zaman ikimizi de değiştirmişti...Onun paylaşımşarımıza bakış açısı değişmişti, bense artık kendimi üzdürmeye gelemediğim için hoşlanmadığım şeyleri dile getirebiliyordum...Hayatımda ilk defa birşeyden memnuniyetsizliğimi dile getirdim ve yeni birşey daha öğrendim.Hayatındaki kim olursa olsun duymak istediklerini söylediğin müddetçe cansın..Aksi tek bir davranışın tek kalemde üstünü çizmeye yetermiş meğer...Üstelik onun hayatına yönelik bi karar almaya kesinlikle zorlamadan sadece kendi fikriini dile  getirdiğin için....Öğrendim ki yılların,paylaşımların bile bir önemi yokmuş...Önemli olan yaşadıklarının samimiyetine inanmakmış...Dilerim Allah herkesin karşısına samimiyetine inanan insanlar çıkarır...