KAH-KAHALARIM...

     Kahkahalarım var sonuna kadar tüketmeyi beceremediğim...Öylesine alışmışım ki üzülmeye yada öyle çok izin vermişim ki insanların beni üzmesine ve peşi sıra gözyaşı dökmeye mutlu anlarımı kursağımda bırakıveriyorum. Ne zaman ki kahkahaya boğulsam bir an duraksıyor, bir gariplik hissediyor ve anlamsız, saniyelik bir hüzün alıveriyor gülüşümün yerini. Sanki bu kadar gülüş bana fazla gibi, kendine gel sen bu kadar gülmeye alışkın değilsin her an boğazında kalıverir der gibi...Bu duyguyu bilir misiniz bilmem, hoş bende anlatamadım ya neyse...Öyle garip, saçma, anlamsız bir duraklama. Sonra kızıyorum kendime bir gülmeyi bile beceremiyorsun diye!!! 

     Hayatımda çokça şeyi geride bırakabilmeyi öğretmişken kendime, bu saçmalığı da yok edeceğim kendimden. Daha çok güleceğim, daha mutlu olacak ve kahkahalara boğacağım kendimi.İşte bu yüzden Allah'ım dilerim temiz kahkahalı insanları çıkar ki karşıma şen kahkahalarıma daha da kahkaha eklensin...Ve dilerim ki Allah herkese bol kahkahalı günler nasip etsin...