NE ACI YANILMAK!!!

Kendime çok şey öğrettim son zamanlarda yaşadıklarım sayesinde. Sen ne yaşarsan yaşa, ne kadar gözyaşı dökersen dök, beyninin içinden ne kadar art niyetsiz düşünceler geçerse geçsin, sen ne kadar düşüncelerinin temizliğinden emin olursan ol,karşındakine düşüncelerini ne kadar ince bir şekilde ifade edebilmek için yırtınırsan yırtın, sırf doğru anlaşılmak için günlerce dil dök karşındaki insanın seni algılamak istediği kadar varsın...
Ben duygularımdan, söylediklerimden, hissettiklerimden, yaptıklarımdan kesinlikle eminim...Bazı şeylerde beynimin bir köşesinden ufacık da olsa fesat bir düşünce geçirmiş isem dostluğuma yakışmayacak, dilerim Allah kat kat mislini yaşatır bana diyecek kadar eminim niyetimin temizliğinden.
Evet yakın bir zaman da elimi ayağımı çektim bazı şeylerden.Çünkü bazı şeyler beni üzmeye başladı ve asıl üzense canım dediğim insanın benim hassasiyetimi bile bile buna izin verişiydi ya neyse..Epeyce bir zaman sustum bekledim,çabaladım, belki yoluna girer diye beklediğim her şey her geçen gün beni kırmaya devam etti. Önceden kırıldığım şeyler hakkında düşünmemeye özen gösterdim ki daha da soğumayayım istedim ve gerçekten de düşünmedim. Ta ki bugüne kadar...Artık bazı şeylerin kasıtlı yapıldığına inanıyorum. Nitekim başarılı da olundu ama ne yazık ki seven gözler bunları görmekten çok çok çok uzak...Bugüne kadar kimsenin hayatına müdahale de bulunmadım bulunmam da. Her zaman hayatıma müdahale edilmesine istemeyerek de olsa izin verdiğimden bilirim sıkıntısını. İşte bu yüzden de karışmam kimseye de. Sorulursa uygun bir şekilde fikrimi söylerim ve biter. Ama ben güvenmiştim. Samimiyetimize, paylaşımlarımıza, konuştuklarımızın gerçekliğine...Ama ne yazık ki gerçek değilmiş! Sandım ki benim düşüncelerime,hislerime söylediği gibi saygı duyuyor, değer veriyor.Yanılmışım! Ne acı yanılmak! Konuştuğumuz gibi bu sefer ben düşüncelerimi söylemeliydim, önceki gibi olmamalıydı hele de söylemekte geç kalmamalıydım...Öyle anlaşmıştık ya hani olur ya sen sevdiğinden göremezdin. İşte bende tam da bu yüzden söylemeliydim sana düşüncelerimi,öyle anlaşmıştık ya...Ama evet söylemekte geç kaldım.Çünkü istemedim düşüncelerimde yanılmak,boşuna insanları düşündürmek.Bu yüzden de bekledim epeyce bir süre uygun zamanı. Belki yine söylemezdim de öncekilerde olduğu gibi, bu sefer duramadım...Bana sunulan her şey benimle dalga geçer gibiyken ve söyledim....Söylemeliydim de çünkü öyle konuşmuştuk ve ben konuştuklarımıza sağdık kaldım. Ha bunu yaparken de kimseyi herhangi bir mecburiyet de bırakmadım, ima bile etmedim. Tek istediğim bana uzak olması idi. Sevdiğim insanlar mutlu olduktan sonra ben onların iyi günlerinde olmasam da olur. Çünkü biliyorum üzüldüklerinde ben yanlarına varırım.Bu zamana kadar bunu hiç değiştirmedim şimdi niye değiştireyim ki?
Can dediğin düşman görür  mü hiç insanı? Görürmüş...İstenilen nokta buydu zaten ve biz bu noktaya GETİRİLDİK. Gerçekten çok başarılı bazıları!
Melektim ben, sevemediğim anlaşamadığım kimse olmazdı benim, bir taneydim, candım,anlaşamadığım bir insan var ise bilmeliydim ki sorun karşı taraftaydı, hep alttan alan ince fikirli olandım ben, düşünmeden konuşmazdım,kimsenin kötülüğünü istemezdim,karıncayı bile incetemezdim,hep fedakarlık yapandım,artık kendimi üzmemeliydim,hreşeyin iyisini hakediyordum, herkesi kendim gibi görüyordum, saftım insanlara inanıyordum hemen, iyiki vardım, hep yanında olan hep destek olandım sana, gibi gibi...
Neydi beni meleklikten düşmana terfi ettiren? Sana mutluluklar ama bana uzak olsun deyişim mi? Yoksa sırf içime attığım için,üzüldüğüm ve kaldıramadığım için bir süre elimi çekişim mi bazı şeylerden? Ben böyle şeyler yapmazdım beni en çok tanıyansın sen.Neden böyle yapıyordum soramadın mı bir kez onca yılın paylaşımımızın hiç mi hatırı yoktu da bir iki sözüme kestirip atabildin her şeyi? Daha içimde kalanlarınsa hiç önemi yok artık...Bu kardeşliğe bu kırgınlık fazlaca ağır...
Bende bilirdim önce zemini hazırlayıp sonra bak görürsün bu kazığı atacak demeyi ve avımı düşürüp gördün mü demiştim demeyi...Sonra insan sarrafı gözükmeyi gözünde...Çok zor şeyler değil bazı durumları kullanabilmek. Ama ben gelip bana sıkıntını paylaştığında evet bak sonunda görmeye başladın demek yerine belki öyle değildir bir gözlemle bakalım belki sen yanlış anlamışsındır demeyi tercih ettim.Bilmiyor muydum durumu kullanıp ateşi körüklemeyi? Pişman mıyım, hayır! Benim doğrularım bunlar, yanlış insanlara inat doğrularımla varım.
Yine de kimse için kötü dileklerim yok. Allah herkesin gönlüne göre versin. Ama bu yıl da bir şey öğrendim: Bıraktığında sana acı verecek kadar hiçbir şeyi sahiplenmemeli insan...
     Ablan,kardeşin,dostun,arkadaşın,dert ortağın,keşke kelimesini hiç kullanmadığın melek ablan...Ne yazık ki dileğin gerçek olamadı. Beraber nice nice senelerimiz  olamadı daha fazla...üzgünüm!