CANDOST

İnsanlar kötüyü kendileri yaratıyorlar.Her şey güzel ve heyecan dolu başlarken başladığın heyecan veren şeyden deli gibi koşarcasına kaçmak istediğimiz zamanlarımız elbette olur.Olmasaydı iyiydi ama oluyor.Olmalı da...Olmalı da diyorum çünkü insanlar bir şeyleri iyi yada kötü yaşarlar ve bunların sonucunda öğrenirler hayattan öğrenmeleri gerekeni.Sana göre sen haklısındır, dersin benimde hatam vardır belki ama bunu haketmedim.O yüzden kendini hiç bir şeyde değilse bile bunda hatasız görürsün.Eee senin yanında olan ve seni dinleyen insanlarda sana hak vereceklerinden doğal olarak sen haklı olursun(size göre).Ya ben?Benim açımdan bakabildin mi hiç?Ya bana göre de ben haklıysam üstelik sen farketmesende senin benden her uzaklaşışında bende üzülerek kendimi geri çekiyorsam ve yaptığım tek hatanın bu olduğuna inanıyorsam.Bunun dışında bir hatam olmadığından eminsem.Üstelik senin gibi de benim çevremdekiler de beni dinledikleri için bana sonuna kadar hak veriyorlarsa..Ki bu varsayımların hepsi gerçek.O zaman ne olacak?Ben söyleyeyim...Her şey insanlar için bu hayatta.Bugün can ciğerken yarın alınganlığın üstündeyken sölediğim tek bir kelimeye takılı kalıp herşeyi silebilirsin.Evet böyle bir şey üzücü olur, ama çok doğal.Dedim ya her şey insanlar için.Önemli olan içtiğin bir kahvenin hatırına kırıldığın mevzu kırıldığın gibi kalsa bile güzel günlerini kirletmemek.Bunları yaşamamız gerekiyormuş diyebilmek.Demek ki ya benim yada senin bu hayattan öğreneceğimiz çok şey varmış diyebilmek önemli olan.Bugün sorsan yaram tazeyken çok şey öğrendim bu olaydan der insan yediğini düşündüğü kazık yüzünden.Ama yanılır.Daha çokça zaman vardır öğrenmen gereken şeye.Zaman gösterir hanginizin bu hayatta öğrenmesi gereken bir şeyi olduğunu.Hiç mi yanılma payın yok,o kadar mı kusursuzsun?Üstelik o son olanlara kadar insanlığını kusursuz gördüğün bir insana karşı.
    Şimdi söylüyorum...Bu hayattan ya senin ya benim öğrenmemiz gereken bir şeyler varmış.Belki bugün her ikimizinde kendine göre canı yanıyor ama zaman her şeyin ilacı.Bu da geçecek her şey gibi.Ve yine zaman gösterecek hangimizin ne öğreneceğini.Ben yakın zaman için şunu öğrendim ve öğrettim kendime:Her ne yaşarsam yaşayayım üzülsem de kahrolsam da yaşamam gerekiyormuş yaşadım demeyi...Allah'a binlece kez şükrediyorum karşıma her türlü insanı çıkardığı için,her duyguyu yaşattığı için,doğruyu yanlışı ölçüp tartabileceğim fırsatlar sunduğu ve bazı şeylerin ayrımını yapabileceğim bir göz ve zihin verdiği için binlerce kez şükrediyorum.Hayatımda canımı yakanlar için o anlık öfkeme yenilsem de kısa süren öfkemin ardından onlar içinde iyilik güzellikler diliyorum.Hatta belkide en çok onlar için diliyorum.Doğruluk, güzellik yolundan ayrılmasınlar diye.Şimdi arada ne olursa olsun zamanını verdiğin ve zamanını aldığın insanlarda mutlu,huzurlu olsunlar.içinde bir parça da olsa iyilik kalan herkes eskiden de olsa can dostu olan birinin ayağına çelme takılsa da, yine üzülen eski can dost olmaz mı?Olmaz ise zaten hiç can dost olamamıştır.Can dost olsaydı bugün böyle olunmazdı demeyin olunur.Ne demiştik her şey insanlar için.Dilerim herkesin ama herkesin hayatında bir CANDOSTU olur...