LAF KALABALIĞI...

Bu yaz gerçekten içim kanaya kanaya güçlü olduğum anlarım oldu...Sanki her şey yolundaymış da üzüldüğüm,beklemediğim için şaşırdığım,ağladığım, zırladığım zamanlarım olmamış gibi davrandığım hatta kahkaha attığım zamanlarım oldu.-mış gibi yaptım.Görülen o ki başarılı da olmuşum.Ne düşündüğümü merak edip bir kez dinleme zahmetine girmeden beni dar ağacına asanlar,ille de gözyaşımı görmeden üzüldüğüme inanmayan gözler, benim nasıl üzüldüğümü görmek için yoğun bir çaba içerisindeydiler.Benden herhangi bir tepki göremedikçe dozu arttı çabaların.Bilselerdi onlardan gelecek herhangi küçük bir şey de beni kırmaya yeterli, devam ederler miydi türlü oyunlarına?Halbuki onların üzüldüğümü görmeleri için özel bir çaba sarf etmeleri gerekmiyordu ki...Eskisi gibi olmayan her geçen gün canımı yakıyordu zaten...Yaz boyunca yapılan girişimlere boynumu büksemde toparlanmam zor olmadı.Çünkü söz vermiştim beni üzen insanlar için hiç canımı sıkmayacaktım, aksine daha mutlu olacaktım.Öyle de oldu.Ya bugün?Bugün ne değişti de bu kadar yıkılıp döküldüm?Kendime verdiğim söz nerelere gitti?Hangi kelime beni bu kadar yaraladı?Bugün bütün yaz üstümde olan olumlu enerji uçtu gitti..Sanırım yazın başından beri amaçlanan buydu.geç oldu ama hedef yerini buldu! Tebrikler! Aaa..! Ama şimdi olmadı bu dimi?Sen bu üzüntümü,perişanlığımı görmedin ya, sen şimdi beni yine seni takmıyor sanarsın da yine bi çaba içerisine girersin.Beni busefer yıkmayı başaracak öncekinden daha yoğun olanından...yazık bana !Ne bu kin bu kadar?Ben "o"ndan şu an bu halde olduğumuz için evet nefret ediyorum ama "o"nu umursamıyorum çünkü benim için bir hiç!Ya sen?Sana öyle çok kızıyorum,öyle çok kırgınım ki?Kızıyorum çünkü seni çok sevdim ve sen beni sevdiğini söylerken bana uzatılan dili susturmadın.Bu sadece senin hatan, ne benim ne "o"nun hatası değil.Kırgınım çünkü senin kinci yapın herkese biraz vardı ama bana hiç olmamıştı ve olmayacaktı.Ama oldu.Ne için?Sen bir kez olsun beni dinleseydin bir kez olsun konuşmamıza fırsat verseydin ben bu soruyu soramazdım sana.Ben çokça zaman sustum.Kendime sıkıntı yaptım. Sen bunu duy ve mutlu ol, ağladım zırladım sen her şey iyi sanarken.Çünkü ezdiklerini, kanattıklarını görmedin ve ezmelerine kanatmalarına izin verdin.Bizi "o" öldürmedi,bizi öldüren sendin.Birileri bizi kanatırken kır dizini otur dedin bana.Hepte böyle devam etse senin için ben hep melek kalacaktım yine.Bu zamana kadar sustuysam sadece senin için, kardeşliğin içindir.Ama o kardeşlik beni ve ailemi ayaklar altına aldırırsa ben belki kanatamam kimseyi ama kanatılmamıza da asla izin vermem.İyiki de içimde daha fazla tutmamışım söylemem gerekenleri.Hatta tuttuğum zamanlarıma ,kendimi yakışıma öyle çok kızıyorum ki!Düşünsene ben bana taş atana yarabbi şükür diyeceğim canım dediğim için,canım dediğimde hiç konuşmadan sadece mesajlaşarak bu kardeşliğe son verecek! Ben canımı yakana dur demeseydim hala senin canın ciğerin olacaktım ama canımı birilerinin daha fazla yakmasına izin vermediğim için kötü olurken sen bu kardeşliğin üstüne hangi lekeyi sürdün ve ne oldun?Tüm bunları yazarken ki gözümün önünde sana seninle ağlayan bir çift göz ancak senin gözünün değmediği yerde ise şeytanca gülen yine aynı çift göz görüyorum!Aslına bakarsan bunca satır laf kalabalığından başka hiçbir şey değil.Birincisi bunlar anlam ifade ediyor olsaydı burada paylaşmak yerine seninle paylaşıyor olurdum eğer sen konuşmak isteseydin,ikincisi senin için benim yada sözlerimin bir anlamı olsaydı arkamda onca kötü laf dolanmazdı.Bugünümüz korkunç derece kötü olabilir.Ben sonuna kadar haksız yada yanlış düşünüyor olabilirim.Yada aynı şekilde bu sende olabilirsin.Önemli olan bizim 10 yılı aşkın bir paylaşımımız var.Gerek gözyaşıyla olsun gerek kahkahalarla dolu onca senelik paylaşımımız.İsterdim söylediklerine çok kırıldım demeni,İsterdim artık hayat görüşlerimiz örtüşmüyor ortak noktada buluşamıyoruz yollarımız ayrılsın demeni,isterdim hadi herkes kendi yoluna artık seninle mutlu değilim demeni,artık hayatımda aşkı dostluğu paylaştığım biri var sana ihtiyacım yok demeni öyle çok isterdim ki...Geçirdiğimiz onca günü hiçe sayacağına keşke bunları deseydin bana.Hiç yokmuşuz gibi davransak birbirimize yada herkese kendi yolunda mutluluklar dilesek olmaz mı geçirdiğimiz günleri en kötü gün ilan etmek yerine...Sence olmaz sanırım.Eğer olsaydı böyle olmazdık...İllaki güzel günlerimizi karalayacağız,ille nefretle bahsedeceğiz birbirimizden,ille birbirimizin zayıflığını-düştüğünü-ağladığını göreceğiz...Ohhh diyeceğiz öyle düşersin işte, sen daha dur nasıl düşeceksin diyeceğiz.İlle denize düşen yılana sarılır misali öncesi çok da olumlu düşünceler içinde olmadıklarımızı nispet yaparcasına en canımız ciğerimiz yapacağız ve en güzel ve tek günü onlara ithaf edeceğiz...O zaman sana kolay gelsin.O zaman o kadar uzaksan bana neden beni gözünün gördüğü yerden kaldırmıyorsun hala.Üstelik baş köşende taşıyorsun.Benimde gözümün gördüğü yerdesin biliyorum.Aslında hiçte istemiyorum bugünden sonra ama merak ediyorum bu ikililiğini ne zamana kadar sürdüreceğini.Bana baş düşmanınmış gibi davranıp elinin altında tutman ne zamana kadar devam edecek?Yada şöyle söylemeliyim belki de ne zamana kadar canımı yakmak için beni elinin altında tutacaksın?Bilesin ki gördüğün duyduğun her şey hayatımın normal seyridir.Sen var iken hayatımda kim nasılsa şimdi de öyledir.Denize düşen yılana sarıldı mı olmuyor bu işler, yine bir canın yanıyor o zamanda.En iyisi mi normal seyrine bırakmak yaşamı.O üzülmesin bu üzülmesin diye yaşamdan kısmak yok ancak birini üzmek içinde bir paylaşımım yok.Allah karşına iyi insanlar çıkarsın.Bu noktadan sonra benden uzak ama acaba napıyor ,iyi mi demeyecek/meraklanmayacak  kadar hatta daha fazla iyi ol,mutlu ol bu hayatta...Allah kalbine iyilikleri doldursun,bütün güzellikleri.Kısaca iyi ol,mutlu ol,huzurlu ve neşeli ol,eksiksiz bir hayatın olsun.BENDEN BUKADAR!