GELECEKTEKİ BEN

    Nereden esti hiç bir fikrim yok gelecekteki Ben'e mektup yazmak diyecek olsam da aslında var sanırım bir fikrim.

     Hayatımda yediğim kazıklar sonrası artık bu son,hayatıma yeni giren veya var olan ancak yeni yeni samimiyet kurduğum hiç bir insana canımı bir kez daha yaktırmayacağıma, hiç bir insanı en içime sokup bir kez daha beni nasıl darma duman edişine seyirci kalmayacağıma dair kendime sözler verdiğim bir dönemi geride bıraktım.Kimseyi kendim gibi görmeyecek hayatımda hiç bir şeye şaşırmayacaktım.Çünkü herşey insanlar içindi.Birileri için belki üzülürdüm ama kimse için ölüp bitmeyecek,kimse için kahrolmayacaktım.Kimse için...Gibi gibi bir çok kararlar aldım.Fakat bir kişiyi bunlardan muaf tuttum.Önümüze baktığımda kazıkların en büyüğünü yiyeceğimi çok net görebildiğim, ancak o kadar kazık yedim gelecekse birde ondan gelsin ama ben ona sırtımı dönmeyeceğim,dönerse o bana dönsün sırtını dediğim canım,10 yılı aşkın süredir kimselerle paylaşmadıklarımı paylaştığım kardeşim,dostum,sırdaşım...(MIŞ/DI...)Kısacası ben üzmeyecektim o beni üzerse de canı sağolsundu.Hikayemizin sonunda evet beklenen son oldu ve ben çok üzüldüm.O da üzüldü biliyorum ama onu üzen ben değil,kendi yada kendileri saydığı kişilerdi ya neyse..Geçti gitti..Yaşanması gerekiyormuş yaşandı.Birimizin bu hayattan öğrenmesi gerekenler varmış.Öğrendik yada öğreneceğiz daha zaman gösterecek.

     Hayattan çok şey öğrendiğime inanıyorum.Neden mi?Çünkü hiçbir zaman kafamı yastığa koyduğumda birileri hakkında neden böyle oldu diye düşünmek için karşımdaki insanlarla kötü bir münasebet geçirmiş olmak zorunluluğunu yüklemedim kendime.Her zaman düşündüm;hayatımdaki insanları,kendimi...Biri ile kötü bir şey geçirmesem bile o gün içinde içimi huzursuz hissettiğim bir an varsa hep kendi ve karşımdaki insanın eleştirisini yaptım.Bir dahakine daha dikkatli olmaya çalıştım.Aman benden yana bir kusur olmasın yoksa onun vicdanını ben kaldıramam diyerek insanların benden bir şeyler almasına müsaade ettim.Çünkü gerek ailemin gerekse dostlarımın benimle paylaştığı sıkıntılardan paylar çıkardım kendime, kendim yaşamışcasına deneyim kazanmak çabasındaydım.Neden diye sormayın bilmiyorum sanırım doğam gereği.Beni belki yordu ama şu an yaşadıklarımın,dinlediklerimin,zamanında acı çektiklerimin yada acı çeken yakınlarımın benimle olan paylaşımları sayesinde zamanında ağlasam da zırlasam da şu anda bana yaşattığı, daha doğrusu doğru yolda ilerlediğimi hissettiren ve tecrübelerimin verdiği özgüvenin tadını size anlatamam.

     Kısacası ben yaşadıklarımı,yaşayıp benimle paylaşımlarınızı,gördüklerimi,duyduklarımı her zaman düşünüp nasıl olsa daha iyi olurdu diyerek eleştirisini yapmış olduğumdan ve en önemlisi ise bunları düzeltmek için çaba harcadığımdan hayattan çokça şey öğrendiğimi düşünüyorum ve buna gönül ferahlığıyla inanıyorum.

     Biliyorum ki öğrenecek çokça şey beni beklemekte.Bu beni korkutmuyor.Evet belki yine üzülücem ama kendime sadece üzülmeyi bırakıyorum geride.Ölmek,bitmek,kahrolmak,mahvolmak,kendini anlamsızca harap etmek yok...Hayatımdaki en kötü olduğunu düşündüğüm güne bile milyon kez teşekkür ediyorum.Evet onlar varlar ve yine olacaklar ama  ölmeyi,bitmeyi,kahrolmayı,mahvolmayı,kendimi anlamsızca harap etmeyi öldürüyorum.Zaman oldu beni yıkan insanlar için kötü düşüncelere sahip olmuştum.Ama gelecekte ki ben kötü düşünmeyecek.En kötüsü için bile.Yaşanması gerekiyormuş,öğrenmem gerekiyormuş, herkesler de gönlüne göre yaşasın diyorum ve diyeceğim.Hayatımda şuan sahip olmam gerekenlerden başkaları için vazgeçmiş,ikinci plana atmış isem de bu onların değil benim suçumdur.

İnsani değerler olarak söyleyeceklerimi sanırım sayfalarca yazabilirim:)Ama biraz da mesleğimden,evleneceğim kişiden bahsetmek istiyorum sanırım:)Dedim ya hayatta okulu,sınavı,belki de şuan sahip olmam gereken işi hep sevdiklerim için erteledim, ikinci plana attım.Dedim ki bir insanın hayatında dost olsun her şeyler de olur...Öyle olmuyormuş onu da öğrendim:)Yani hayatta bir şeylere hep geç başlamak zorunda bıraktım kendimi ozamanlar inandığım doğrular nedeniyle.Ama sonu hiç kötü olmadı.Şimdi belki çalışıyor olmalıydım ama olmadı.Ve ben biliyorum ki bu yıl hiç bir şey bunun önüne geçemeyecek ve ben seneye çalışıyor olacağım.Yine bir şeylere geç başlamış olacağım belki ama sonu öyle güzel olacak ki hayali değil o günü beklemek bile heyecan verici.Mesleğini layığıyla yapan bir öğretmen bir vatandaş olacağımı çok iyi biliyorum.O gün gelip ben bunları okuduğumda böyle olacağını biliyordum diyeceğim:)

     Ve AŞK...Hissedebiliyorum...Hayatımda geç kaldığım herşey gibi bu da geç olacak.Ama ben deli gibi aşık olacağım adamla evleneceğim.Deli gibi aşık olmazsam evlenmeyeceğimi,biriyle bir hayat düşlemeyeceğimi çok iyi biliyorum.Evlendiğim yıl kafamdaki çokça şeyi gerçekleştirmiş olacağım.Hayatımda vicdan sahibi, merhametli,hatır bilen,bana huzur veren,neşe veren insanlar olacak.Mesleğimi en iyi şekilde gerçekleştireceğim ve aşık olduğum adamla evleneceğim.Sonrası içinse daha çok planım var ama onları o tarih gerçekleştiğinde paylaşacağım ki yeni bir yılda gerçekleşmiş planlar ve gerçekleşecek planlarla buluşalım:)